چهارشنبه ۰۵ اردیبهشت ۱۴۰۳
نوشته کامل
در این نوشته از شلپ، با تاریخچه شهر سمرقند و بخارا و دلایل شهرت و اهمیت این شهرها آشنا می شوید. در ادامه همراه ما باشید. سمرقند کجاست ؟ سمرقند دومین شهر بزرگ کشور ازبکستان است که در دره ای در مجاورت رودخانه زرافشان در مرکز این کشور واقع شده است. شهر سمرقند که در […]
در این نوشته از شلپ، با تاریخچه شهر سمرقند و بخارا و دلایل شهرت و اهمیت این شهرها آشنا می شوید. در ادامه همراه ما باشید.
سمرقند دومین شهر بزرگ کشور ازبکستان است که در دره ای در مجاورت رودخانه زرافشان در مرکز این کشور واقع شده است. شهر سمرقند که در گذشته دور جزئی از خاک کشور ایران نیز بوده است، به دلیل موقعیت مناسب آن در جاده ابریشم آسیا بین چین و منطقه مدیترانه، به عنوان مرکز تجارت قاره کهن رونق گرفت. در حال حاضر شهر سمرقند با ۵۱۴۰۰۰ نفر جمعیت، دومین شهر پرجمعیت کشور ازبکستان پس از تاشکند می باشد. زبان رایج مردم این شهر، زبان ازبکی است، اما اکثر ساکنان این شهر از تاجیک های فارسی زبان هستند.
سمرقند پس از آن که توسط ترک ها درقرن ششم و اعراب در قرن هشتم مورد تصرف قرار گرفت، در قرن نهم و دهم تحت سلطه سلسله سامانیان از ایران قرار گرفت و به عنوان جزئی از خاک ایران معرفی شد. شهر سمرقند در دوره تیموریان به عنوان پایتخت کشور ایران نیز برگزیده شد. درسال های بعد، حکومت سمرقند به دست شیبانیان افتاد و این شهر از قلمرو ایران خارج شد. اگرچه ایرانیان در زمان نادر شاه افشار برای انتقام جویی به این شهر حمله کرده و پس از این حمله شهر سمرقند تا سال ها شهری متروک و بدون سکنه بود.
سال ها بعد از آن حمله، شهر سمرقند تحت حکومت شوروی سابق مجددا پا گرفت و مردم در آن ساکن شدند. سمرقند در خلال فروپاشی شوروی سابق در اوایل دهه ۹۰ میلادی و استقلال کشور ازبکستان، به طور رسمی به عنوان یکی از شهرهای ازبکستان معرفی شد.
بیشتر بخوانید: برج ایفل کجاست؟ ۸ نکته جذاب درباره آن که شما نمی دانید
شهر سمرقند توسط یونسکو در سال ۲۰۰۱ به عنوان یکی از میراث فرهنگی جهان انتخاب شد. زمانی که سمرقند تحت قلمرو شوروی سابق بود، به طور چشمگیری گسترش پیدا کرد و ساختمان ها، خانه ها، پارک ها و تئاترهای پرشماری در آن احداث شد. سمرقند در زمان های باستان و قرون وسطا که به عنوان واسطه ای در مسیر جاده ابریشم قرار گرفت، توانست شهرت و آبادانی قابل توجهی را به دست آورد.
در حال حاضر شهر سمرقند به مرکز مهمی برای صادرات میوه های خشک و تازه، پنبه، برنج، ابریشم و چرم تبدیل شده است. اکنون صنعت این شهر عمدتا بر پایه کشاورزی و نساجی استوار گشته است. حال که متوجه شدید سمرقند کجاست و چه پیشینه ای دارد، بد نیست با شهر بخارا دیگر شهر مهم و تاریخی ازبکستان نیز آشنا شوید.
بخارا که پنجمین شهر بزرگ کشور ازبکستان است، در جلگه ای در پایین رود زرافشان و در مجاورت کانال شهر رود بنا شده است. شهر بخارا که مرکز استان بخارا در ازبکستان نیز می باشد، در حال حاضر جمعیتی حدود ۲۷۰۰۰۰ نفر را در خود جای داده است. شهر بخارا همانند سمرقند، یکی از دو شهر بزرگ تاجیک نشین و فارسی زبان در کشور ازبکستان می باشد. مردم بخارا عمدتا به زبان فارسی تاجیکی صحبت می کنند.
بخارا از قدیمی ترین شهرهای منطقه است که قدمتی بیش از ۲۵۰۰ سال دارد. بخارا نیز در مجاورت جاده ابریشم قرار گرفته و یکی از شهرهای مهم آسیای مرکزی به حساب می آید که از لحاظ تاریخی نیز بسیار مور توجه است. شهر بخارا نیز همانند سمرقند در فهرست میراث تاریخی یونسکو به ثبت رسیده است. از آنجا که بخارا نیز همانند سمرقند، برای مدتی در سلطه حکومت ایران بوده است، زادگاه یکی از بزرگترین شاعران پارسی، رودکی نیز بوده است. پنبه و آلو از معروف ترین محصولات کشاورزی شهر بخارا می باشند، همان گونه که آلوی بخارا در ایران شهرتی دیرینه دارد.
منابع
مطالب مرتبط
بخش نظرات
تبلیغات
سلام. بنده اصولاً و اساساً با نام کنونی کشورهای آسیای میانه مشکل دارم. قبل از آنکه حکومت شوروی ازهم بپاشد من برای خودم در نقشه ها، آسیای میانه را به دو کشور تقسیم کرده بودم و امیدوار بودم این سرزمین بزرگ اینطوری از شوروی جدا شود. بر اساس آن نقشه، در قسمت جنوبی شامل سه کشور کنونی ترکمنستان، ازبکستان و تاجیکستان با توجه به نام تاریخی حکومت سامانیان، کشور مشترک با نام «سامان» از این سه جمهوری تشکیل میشد؛ و دو کشور دیگر یعنی قزاقستان و قرقیزستان با یکدیگر با توجه به نام تاریخی توران، کشور «توران» را تشکیل میدادند. البته بعید نبود افغانستان که آن هم پاره جدا شده از ایران بزرگ است اما امروزه به قهقرا افتاده است نیز به این کشور سامان و بخشی از آن نیز به ایران ما بپیوندد؛ و امروز سرزمینی آباد و ارزشمند باشد، نه سرزمین بدنام و بی رغبت. به هر صورت اگر روسها و همچنین ایرانیان و برخی کشورهای دخیل دیگر در آن زمان متوجه این قضیه بودند، الآن ما در آسیای میانه دو کشور بزرگ (سامان و توران) داشتیم که منطبق با واقعیت های تاریخی و نیز خواستهای ایرانی ما بودند؛ اما حیف که اینطور نشد. فرصتها از دست رفت. آنهم نه در عهد قاجار، بلکه در همین سی سال پیش. حیف.
سلام و عرض ادب. سپاس بابت انتشار نظر و توضیحات کاملتون.
بله و اردوغان سوگتد یاد کرده که زبان پارسی رو در سمرقند و بخارا از بین ببره … کسی که خودش یک بیگانه غارتگر است شرم نمی کند که مانند کودکان با فرهنگ و ادب پارسی لج می کند